دانشنامه تیناک

نرم‌افزار مدیریت انرژی ساختمان جهت بررسی و تحلیل وضعیت معماری و تاسیسات مکانیکی و الکتریکی ساختمان، وضعیت مصرف انرژی و تعیین رده برچسب انرژی ساختمان مطابق با استاندارد ISO 50001:2011 و استانداردهای ملی ISIRI 14253 و ISIRI 14254 در خصوص معیار مصرف و برچسب انرژی ساختمان‌های مسکونی و غیر مسکونی تدوین شده‌ است. از ویژگی‌های خاص و مهم این سیستم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• امکان بررسی وضعیت معماری و تاسیسات مکانیکی و الکتریکی ساختمان و تعیین نقاط ضعف موجود
• امکان محاسبه بارهای سرمایشی و گرمایشی ساختمان
• مشاهده و پایش مصارف انرژی ساختمان برای سال‌های مختلف
• قابلیت تعیین رده برچسب انرژی
• دارای سیستم کامل گزارشگیری به صورت دلخواه
• ارایه گزارشات فنی و مدیریتی به صورت نمودار‌های آماری و جداول

طراحی این سامانه براساس استانداردهای ملی و بین‌المللی می‌باشد که به صورت خاص به برخی از مفاهیم اساسی و تعاریف ذکر شده در مبحث 11 مقررات ملی ساختمان و استاندارد ملی ایران به شماره 14254 با عنوان “تعیین معیار برچسب انرژی و دستورالعمل برچسب انرژی در ساختمان‌های غیر مسکونی” می‌پردازیم.

انرژی اولیه: بیان کننده میزان انرژی مصرفی ساختمان به صورت انرژی پالایش شده اولیه و صرفنظر از نوع حامل انرژی مورد استفاده می‌باشد. جهت محاسبه میزان مصرف انرژی اولیه، میزان مصرف هر حامل انرژی بر اساس روش و راندمان تولید و نوع حامل انرژی اولیه که جهت تولید آن مصرف شده، محاسبه می‌شود.

بازشو: همه سطوح قابل باز شدن در پوسته ساختمان، که برای دسترسی، تامین روشنایی، دید به خارج، خروج گاز حاصل از سوخت، تهویه و تعویض هوا ایجاد می‌گردند. مانند درها، پنجره‌ها و نور گیرها.

بام تخت: پوشش نهایی ساختمان که شیبی کمتر از 11 درجه یا مساوی آن نسبت به افق دارد.

بام شیب دار: پوشش نهایی ساختمان که شیبی بیشتر از 11 درجه و بیشتر از 11 درجه نسبت به سطح افقی دارد. بر روی سقف شیب دار، فضای خارج و زیر آن، فضای کنترل شده یا کنترل نشده قرار دارد. اگر شیب جدار بیش از 11 درجه باشد، دیوار تلقی می شود.

پایانه حرارتی: بخشی از یک سیستم مرکزی سرمایی یا گرمایی که در آخر مدار قرار دارد و انرژی منتقل شده توسط مدار توزیع را به فضا یا فضاهای کنترل شده انتقال می‌دهد.

ساختمان ایده آل: ساختمانی که کلیه راهکارها و الزامات مربوط به مصرف انرژی در آن لحاظ شده باشد.

ساختمان مستقل یا ویلایی: ساختمانی که حداکثر دو طبقه دارد و از چهار طرف با ساختمان‌های مجاور فاصله دارد، یا دارای فصل مشترکی با مساحت کمتر از 15 مترمربع با آنها می‌باشد.

ساختمان غیر مستقل یا غیر ویلایی: هر ساختمانی که در تعریف ساختمان مستقل نگنجد، ساختمان غیر مستقل شناخته می‌شود.

شاخص مصرف انرژی: به صورت میزان انرژی اولیه مصرفی سالیانه ساختمان بر حسب واحد زیربنای مفید و در واحد kWh/m2/year تعریف می‌شود.

عایق حرارتی: مصالح یا سیستم مرکبی که انتقال گرما را از محیطی به محیطی دیگر به طور موثر کاهش دهد. عایق حرارت در ساختمان به عایقی اطلاق می‌شود که دارای ضریب هدایت حرارت کمتر یا مساوی W/m.K  0.065 و مقاومت حرارتی مساوی یا بیشتر از m2.K/W 0.5 باشد.

فضای کنترل شده یا تحت کاربری: بخش‌هایی از فضای داخل ساختمان، از فضای زیستی و غیر آن، که به علت عملکرد خاص، به طور مداوم تا دمایی برابر، بالاتر یا پایین‌تر از دمای زیستگاه گرم یا سرد می‌شوند.

فضای کنترل نشده: بخش‌هایی از فضای ساختمان که تعریف فضای کنترل شده در برگیرنده آنها نیست همانند درز انقطاع هوابند شده بین دو ساختمان، راه پله‌ها، دالان‌ها و پارکینگ‌های فاقد پایانه‌های گرمایشی و سرمایشی.

کف: عنصر ساختمانی افقی که در بالا با فضایی کنترل شده، و در پایین با خاک، فضای کنترل نشده یا فضای خارجی در تماس است. کف بخشی از پوسته خارجی ساختمان محسوب می‌شود.

ضریب انتقال حرارت سطحی: ضریب انتقال حرارت سطحی بخشی از پوسته خارجی ساختمان، برابر است با توان حرارتی منتقل شده از سطحی از آن با مساحت یک متر مربع، در صورتی که اختلاف دمای داخل و خارج برابر یک درجه کلوین باشد. واحد مورد استفاده برای ضریب انتقال حرارت (W/m2.K) است.

مقاومت حرارتی: نسبت ضخامت لایه به ضریب هدایت حرارتی آن. مقاومت حرارتی مشخص کننده قابلیت عایق بودن یک یا چند لایه از پوسته یا کل پوسته از نظر حرارتی است و واحد آن (m2K/W) می‌باشد.

نسبت انرژی: مشخص کننده نسبت میزان انرژی مصرفی ساختمان به میزان مصرف انرژی ساختمان ایده آل می‌باشد.

هوابندی: جلوگیری از ورود و خروج هوا، از طریق پوسته یا درزهای عناصر تشکیل دهنده آن.